فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد
دودش بر سر در آمد و از پای درفتاد
***
مجنون ز جام طلعت لیلی چو مست شد
فارغ ز مادر و پدر و سیم و زر فتاد
***
رامین چو اختیار غم عشق و یس کرد
یکبارگی جدا ز کلاه و کمر فتاد
***
و امق چو کارش از غم عذرا به جان رسید
کارش مدام با غم و آه سحر فتاد
***
زین گونه صد هزار کس از پیر و از جوان
مست از شراب عشق چو من بی خبر فتاد
***
بسیار کس شدند اسیر کمند عشق
تنها نه از برای من این شور و شر فتاد
***
روزی به دلبری نظر کرد چشم من
زان یک نظر مرا دو جهان از نظر فتاد
***
عشق آمد آنچنان به دلم در زد آتشی
کز وی هزار سوز مرا در جگر افتاد
***
بر من مگیر اگر شدم آشفته دل ز عشق
مانند این بسی ز قضا و قدر فتاد
***
سعدی زخلق چند نهان راز دل کنی؟
چون ماجرای عشق تو یک یک به در فتاد
سعدی.
نظرات شما عزیزان:
ϰ-†нêmê§ |