معبود مهربانم

پس از سالها زندگی کردن به معنای مختص کلمه احساس مینمایم که مدتی است زندگی جاوید یافته ام.

با تعجیل در مسیری شتافته ام که در بازی عشق قلب خویش را باخته ام.

بر طبل حجیم زندگی نوای فریفتگی مطلق نواخته ام و تا بدانجا پیش رفتم که از سرنوشت باکی ندارم و از تسلسل نگرانیها واهمه ای.چون قلبی چاک دارم و روانی از آلودگی پاک و دیدگانی تهی از تاثر رنجها و تابناک.آری

تو بودی که دریچه خوش نقش و نگار زندگی پایدار را به رویم گشودی و تو بودی که دل و جانم را ربودی و بر فراز انوار زرقام ماهتاب ورایجمیع غمهای زندگی با آنها شادمان غنودی

دیگران در طلب این ماء معین جان دادند ولی من برای شعف تو ماه زمینی روانم را نثار کردم پس تو برتر از آب حیاتی که مرا این چنین بالاتر از پرواز خیال در اوج رفقت جای دادی

از وجود تو و از لطف و صفای ذیجود تو که با آن بزرگواری بی چون به من مسجون بلا

دادی سپاسگذارم.افتخار میکنم و جاودانه باقی خواهم ماند

*********************************************************

همه ترس من از آن شد که ز سوز و ساز و دردم

ز دو چشم خون چکانم ز فسون آه سر دم

کشمت به آن جهانی که به رنج و غم بمانی

ره عشق خود ندانی بفشانی اشک هر دم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: